Sleeperbussen en rijstvelden

De boottocht in Nha Trang begon met een bezoek aan een aquarium, gevolgd door wat snorkelen, bezoek aan een fishfarm en daarna lunch op de boot. Vervolgens begon het entertainment op de boot: de guide verkleed als Lady Gaga, een zelfgemaakt drumstel van lege bakken en een gitarist verschenen op het podium. Iedereen moest een liedje uit zijn land zingen. Na een Vietnamees, Iers, Australisch, Chinees en Spaans liedje was het mijn beurt (aangezien er zeer weing zangtalent aan boord was, kon er weinig misgaan). De guide kende alleen de Nederlandse kraker ‘een potje met vet’, dus werd deze hit luidkeels richting het grote publiek gezongen. Vervolgens ging de floating bar open en was het “Mốt hai ba Yoooo” vele malen te horen en zat de sfeer er goed in. Uiteindelijk geeindigd op een eilandje waar vooral de Chinezen voor de entertainment zorgde met hun constante gebruik van hun fotocamera. Een Chinees die een foto maakt van een Chinees die een foto maakt van een Chinees was wel het toppunt.

De volgende dag ben ik met Matt gaan duiken, een try-dive aangezien het onze eerste keer was. De tijd onder water vloog voorbij! Zoveel tropische vissen gezien met als hoogtepunt de 1-meter lange white-mouth moray eel, die vlak voor m’n neus zwom. Er was zoveel te zien dat je niet wist waar je moest kijken.

Eenmaal terug op het vasteland onze spullen gepakt voor de busreis richting Hoi An, een authentiek stadje in het midden van Vietnam. Na enkele uurtjes geslapen te hebben in de sleeperbus waren we‘s ochtends vroeg aangekomen in Hoi An. M’n backpack werd nogal lomp uit de bus gegooid door de chauffeur en het zand bleef lekker aan m’n tas plakken. We waren er al achter gekomen dat er wat was meegesmokkeld uit Nha Trang, aangezien we al wat hadden zien lekken uit de bus tijdens een stop, maar wisten niet precies wat het was. In eerste instantie leek de schade wel mee te vallen, maar eenmaal in de hotelkamer werd pas duidelijk dat mijn halve backpack zeiknat was en naar vis stonk. Fijn! Uiteindelijk mijn hele backpack en inhoud maar schoon laten maken in het hotel en heb maar enkele dingen weg hoeven gooien. Verder was Hoi An een mooi en rustig stadje wat volzit met kleermakers. De eerste dag gelijk een pak, drie overhemden en een paar schoenen laten maken, tailor made, voor een prijs die in Nederland onmogelijk is. Een aantal aanpassingen en drie dagen later was alles klaar en is het ondertussen al onderweg naar Nederland.
Verder had Hoi An een mooi strand, een leuk restaurant met 3000 Dong biertjes (zo’n 12 cent) en een fishingtour dat helaas geen diner opleverde.

Door naar Hue, een kleine tussenstop op weg naar Hanoi. Qua cultuur was er een emperial city en een citadel, maar aangezien het 40 graden was en niet zoveel voorstelde, hebben we hier niet zoveel tijd door gebracht. Daarnaast was onze kamer op de 6e verdieping, wat elke keer 82 treden omhoog en omlaag betekende. De dag erna besloten we te gaan zwemmen rond een uur of 12, maar het was gesloten van 11 tot half 2. Logisch natuurlijk, op het heetst van de dag het zwembad dichtgooien. Later, toen het wel open was, bleek er een officieel 50 meter wedstrijdbad buiten te zijn en een 25 meter binnenbad. Opvallend was dat jongens en meisjes gescheiden waren door een koord in het midden van het zwembad en de badmeesters hier erg resoluut op controleerden.

Door naar Hanoi, hoofdstad van Vietnam. Opnieuw met een sleeperbus, maar ditmaal toch maar voor een andere tour operator gekozen die wat beter staat aangeschreven. Hanoi is iets minder druk dan Saigon, maar ze rijden hier als gekken. Waar ze in Saigon gewoon om je heen rijden, lijkt het of ze hier telkens dwars door je heen willen. Gelijk maar een tour voor Sapa en Halong Bay geboekt, zodat we tijdens ons verblijf in het noorden niets zullen missen.

De volgende dag gelijk naar Sapa vertrokken voor een 3-daagse trekking. Aangezien er al reeds gebruik is gemaakt van een vliegtuig, auto, minivan, motor, scooter, bus, bootje, ferry, kabelbaan en fiets kwam het mooi uit dat we deze keer met de trein gingen. Bij aankomst werden we al gelijk bedolven onder de lokale bevolking die ons allerlei spullen willen verkopen. “Buy from mieeeeee”. Eerste dag hadden we een halve dag trekking de vallei. Prachtig! Ook mooi was dat iedereen de hele weg terug moest lopen (bergop), terwijl onze guides (Hung & Hung) een jeep voor ons had geregeld.
De dag erna stond er een lange trekking op het programma richting ons homestay voor die nacht. Vanaf Sapa werden we ‘begeleid’ door 5 locals die ons de hele weg volgde en ons ongeveer verplichtten iets van hen te kopen aan het eind van de dag. In het homestay werd er een gigantische maaltijd voor ons bereid en werd er ongeveer elke minuut geproost met hun zelfgemaakte ricewine. Aangezien het onbeleefd is om niet mee te proosten, deden we maar mee (alleen omdat het moest). Bij onze guide hakte de ricewine er behoorlijk in en wist met grote moeite zijn ogen nog net open te houden. De volgende dag weer stond er weer een lange trekking op het programma, dwars door de rijstvelden. Dit leverde een aantal fantastische uitzichten op en dit was een van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb.

Morgenvroeg vertrekken we richting Halong Bay, alweer de laatste tour van de trip.