Goodbye Cambodia, Hello Vietnam!

Op 27 maart, richting Sihanoukville afgereisd, de badplaats in het zuiden van Cambodja. Wilde in eerste instantie in Monkey Republic verblijven, maar hier was helaas geen plek meer, dus op advies naar MoHaChai gegaan. Dit bleek later een geluk te zijn. Het strand, 50 meter van mijn guesthouse, was ronduit vies en je moest de eerste vijf meter van de zee eerst je weg zien te vinden tussen al het plastic en andere zooi. Daarnaast was het water niet echt verkoelend, maar gewoon heet. Veel Britten, Amerikanen, Australiërs en Canadezen (en uiteraard Nederlanders) in deze badplaats. Er hangt hier een redelijke hippiesfeer en eigenlijk is hier vooral ’s avonds en ’s nachts wat te beleven.

De volgende dag was het plan te gaan vissen op zee, maar na een uur wachten kwamen ze alsnog met de mededeling “No fishing today” aangezien ik de enige was. Balen, hadden ze best eerder kunnen melden, maar zo zal het hier wel gaan, no hard feelings. Dan maar naar een paar eilanden om wat te snorkelen en te luieren op de parelwitte stranden. Het snorkelen was wederom leuk om te doen, al moesten we oppassen voor de vele zee-egels. Er was een mooi rif, alleen iets minder tropische vissen dan we in Maleisië gezien hebben. Verder zijn de eilanden hier rond de kust een waar tropisch paradijs, iets waar niet iedereen meteen aan denkt wanneer je het over Cambodja hebt. Na wat biertjes en lekker uitslapen, de volgende dag besloten om een minder smerig strand op te zoeken in de buurt. Op advies naar Otres Beach gegaan en hier was het strand schoon, de zee blauw en ik lag languit op een strandbed onder een rieten parasol. Mijn nieuwe zonnebrand (lees aziatische rommel) bleek niet echt waterproof de afgelopen dagen, dus ik kon wel wat schaduw gebruiken.

Eind van de middag, tweede poging voor het vissen op zee. It giet oan! Samen met drie Australiërs de zee op en de hengeltjes uitgeworpen. Ons pa en ome Joep zullen jaloers zijn: vissen op zee en daarna werd de vangst op een kleine bbq op de boot gebakken en opgegeten onder het genot van een blikje bier. That’s life!

De volgende morgen was het tijd om naar een andere plaats aan de kust te gaan, Kampot, een klein havenstadje. Echter liepen we wat vertraging op aangezien er een gigantische brand in Sihanoukville aan de gang was, begonnen in Monkey Republic(!). De dag ervoor was er aangekondigd dat er deze week geen water zou zijn in Sihanoukville, dus het blussen wilde niet echt vlotten. Integendeel, op het moment dat we wegreden stonden er vier gebouwen in de hens en was ergens al een gastank ontploft. Naastgelegen gebouwen werden met flessen water bekogeld in de hoop dat het vuur niet over zou slaan en inventaris werd al met tuktuks in veiligheid gebracht. Wat ik gehoord heb, waren er gelukkig geen gewonden.

In Kampot heb ik besloten een keer voor de dorm te gaan. Helaas waren de matrassen vrij dun, dus lag je redelijk op de planken. De volgende dag een country tour gedaan: salt fields, pepperfarm, fishing village gezien en naar het tropische Rabbit eiland geweest. Verder viel er weinig te beleven hier.

2 April, mijn visa voor Vietnam is geldig, dus een flinke reisdag voor de boeg. Mij was verteld dat het ongeveer 10 uur zou duren, dus koos ervoor om lekker vroeg te vertrekken (7 uur). Echter moest ik in Phnom Penh 2,5 uur wachten op de volgende bus en hadden we nogal wat vertraging bij de grens waardoor de totale reistijd meer dan 14 uur bedroeg. Maar ik ben in Ho Chi Minh City! Met zo’n 7 miljoen inwoners, waarvan volgens mij minstens de helft een motor/scooter heeft, is het dus oppassen geblazen bij het oversteken. Maar je kunt je ogen uit blijven kijken, overal is iets te zien of gebeurt wat.

Vandaag wat rondgelopen in de stad, naar de market geweest, reunification palace en notre dame gezien en ben het War Museum ingeweest. Hier zie je de Vietnam oorlog vanaf de Vietnamese zijde, met allerlei verschrikkelijke dingen die de Amerikanen gedaan hebben.

Morgen staat een tripje naar de oude vietcong tunnels op het programma. Ik ben ondertussen langer dan een maand weg uit het koude Nederland, maar heb nog geen moment spijt gehad. Daarnaast ben ik blij dat ik Voab 3 nog in de juiste koers heb kunnen sturen voordat ik vertrokken ben, zodat ze nu nog steeds ongeslagen zijn. Hopelijk houden ze dit vol totdat ik terug ben!

De groeten!